20 dec 2008, 10:00 uur
10 dagen, wat is nou 10 dagen op een mensenleven? De afgelopen 10 dagen heb ik wel enorm bewust beleefd……… En ik durf het bijna niet te zeggen, maar we hebben een paar hele mooie relaxte dagen gehad. Heerlijk! Eugène en ik genieten zo enorm van de tijd die we samen doorbrengen, maar ook de dagen die we met z’n vieren doorbrengen zijn geweldig. Waarom moet je eerst zo’n bericht krijgen voor je door hebt dat je echt meer van elkaar moet genieten en dat je tevreden moet zijn met wat je hebt. Geld en materialen zijn niets, maar gezondheid, liefde en vooral het samenzijn bepalen een groot deel van je leven. Konden we dat maar elke dag in ons hoofd prenten. En er ook naar leven. Misschien is dit wel onze “wake-up call“. Nou, ik kan je zeggen, die is goed doorgekomen. Luid en duidelijk!
Eugène mag elke dag uitslapen van mij en wakker worden met zijn kleine meissie naast hem (en stiekem ben ik zo jaloers, dat heb ik ook nog niet kunnen doen sinds onze Jutte er is), een soort van inhalen wat hij gemist heeft de afgelopen maanden. En ik hoop dat hij zo ook wat slaap en rust kan krijgen, dat is heel belangrijk als je ziek bent.
De afgelopen week hebben we een aantal zaken op een rijtje gezet. En ook een aantal al afgehandeld of in werking gezet. Zo hebben we een afspraak met een financiële man om te zien of we alles goed voor elkaar hebben, ook in het geval de boel verkeerd uitpakt. Tja we moeten realistisch zijn…. Ook al doet dat pijn. Eugène en ik zijn naar de juwelier geweest, die onze trouwringen ook gemaakt heeft. Eugène heeft een sieraad voor me willen laten maken, ter gelegenheid van de geboorte van Jutte, maar dat heeft hij tot nu toe nog niet gedaan. En ik was al zover dat het al niet meer hoeft, mijn dochter is al 3 maanden. Tijd zat gehad…… Maar goed, hij wil dat er ook uit hebben. Dus we hebben de tekening afgeleverd en de boel doorgesproken. Ik moet zeggen, mijn kerel heeft een mooi sieraad ontworpen. Ik zal deze met trots dragen. Waarschijnlijk is het in januari klaar…… ach wachten zijn we dan helemaal gewend……. En maandag de 29e gaan we met zijn allen op de foto! Ik wil zo graag een mooie foto van ons gezinnetje. Het is dan wel niet helemaal compleet zo zonder Jeanine, maar goed die laat ook niets van zich horen sinds Jutte er is. Dat is dan haar keuze. Ook wordt Jutte 4 januari waarschijnlijk gedoopt (i.p.v. februari of maart). De boel een beetje versneld, want nu voelt Eugène zich nog goed en ziet hij er niet “ziek” uit. Als hij zo meteen in de behandelingen zit, heeft hij er vast geen puf voor.
En we hebben natuurlijk een kerstboom in huis moeten halen. Sil zeurt al het hele jaar om een boom. De enige boodschap die ik meegegeven heb is dat deze kleine moet zijn dan die van vorig jaar. Anders ben ik bang dat we de kerstdagen letterlijk op de vensterbank moeten slijten. Gelukkig heeft Silleman een mooie, kleinere (of zoals hij het zegt dunne) boom uitgezocht. Alle sterren, lampjes, ballen, engeltjes en andere kerstdecoratie zijn door het hele huis verspreid. De kerst die anders zal zijn dan anders, we zijn er klaar voor…… Ach, die kleine man is zo trots op de boom.
Tja en dan hadden we gisteren de eerste uitslag. Sinds dinsdagmiddag waren we erg rustig en ontspannen, genietend. Maar dat werd gistermorgen tijdens het boodschappen doen al wat minder. En op het bankje in de wachtruimte werd dat onrust en zelfs bijna paniek. We moesten een half uur wachten, je sterft echt duizend doden. Je ziet de internist en de verpleegkundige voorbij lopen en gaan nog even 10 minuten met elkaar overleggen. Eugène begint al met nee-schudden en dan weet je dat hij hetzelfde scenario in het hoofd heeft als jij; we krijgen zo te horen dat hij volledig uitgezaaid is en dat er niets meer aan te doen is. Nog even de tanden op elkaar en geen gekkigheid in je hoofd halen. Oh het is zo makkelijk om het te zeggen…………..
Eindelijk op de stoelen voor de “jury”. Wat een spanning. En daar komt het vonnis; het bloedonderzoek is goed (YES!) en op de PET scan zijn naast de tumor twee kleine vlekjes in de buik gezien die nog nader bekeken moeten worden via een endo-echo. Maar die echo kunnen we nog niet doen, want tijdens de echo van de hals zijn 2 opgezette klieren gezien die nog nader onderzocht moeten worden. Als dat namelijk kanker is heeft het geen zin om de operatie uit te voeren……. Tja, dat is eigenlijk niet helemaal wat we wilden horen. Goed nieuws vind ik wel dat deze klieren niet op de PET scan te zien waren. Ik denk namelijk dat de klieren gewoon opgezet zijn van de verkoudheid. Maar goed dinsdag moet de echo en punctie uitgevoerd worden en dan krijgen we hier 30 december de uitslag van. Eigenlijk ben ik wel opgelucht en ik vind dat we best redelijk goed nieuws hebben gekregen. Het is jammer dat we nog niet weten of de operatie nu wel of niet mogelijk is.
We gaan dus weer wachtend de kerstdagen in. Vind ik dat erg? Nee, als de dagen zijn zoals de dagen (weinig stress, weinig huilen, gewoon met elkaar) dan vind ik het heerlijk! Mijn grootste angst is in ieder geval niet bewaarheid; we hebben niet te horen gekregen dat dit de laatste kerst is die we samen doorbrengen. Dat lijkt me pas echt onprettig en dat is dan een understatement…….
Genieten dus, genieten van onze wondertjes. Genieten van mijn grote knuffelbeer. Genieten van wat ik wel heb. Genieten, genieten, genieten. Ik hoop dat mijn liefde genoeg steun kan zijn voor Eugène, want hij moet het allemaal maar ondergaan en doorstaan. Dat doet me zeer en ik voel me vooral zo machteloos. Afschuwelijk, vooral voor een controlfreak als ik ben... Gelukkig kunnen we ook heel veel kracht uit die 2 (b)engeltjes van ons putten.
Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen met alle mensen om je heen die belangrijk voor je zijn en heel veel liefde en gezondheid voor 2009!
Laat die ene persoon wat vaker weten dat hij/zij belangrijk voor je is, want zonder hen ziet je leven er heel anders uit……
Bedankt voor jullie steunbetuigingen in welke vorm dan ook en warmte, heeft ons veel kracht gegeven. Ik hoop dat ik jullie ook in 2009 nog vaak mag spreken en ontmoeten, want dat doet ons goed. We weten nu dat er zoveel mensen zijn die ons steunen, ook in moeilijke tijden. Hartverwarmend en ontroerend.
BEDANKT uit de grond van ons hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten