Eugène ligt nog in het ziekenhuis, ondanks de verwoede pogingen van de artsen om hem voor Carnaval de deur uit te werken. Helaas voelde Eugène zich zelf niet sterk genoeg om thuis te zijn.
Vorige week zondag zijn we er achter gekomen dat Eugène ruim 10 kilo in een week is afgevallen. En dat kan echt niet, zeker niet in zijn toestand. Hij was ook volledig energieloos en zat natuurlijk ook nog eens in zijn chemodip die extra hard aankwam en ook langer duurde door de bestralingen. Het lichaam was volledig munt. Zondag is direct een sonde aangebracht (waar Eugène erg aan moest wennen en nog steeds niet volledig makkelijk vindt) en werd hij van alle kanten in de gaten gehouden. Zondag, maandag en dinsdag sprak Eugène weinig (ja, nog minder dan normaal.....) en sliep veel, had geen behoefte aan bezoek. Die dagen kwamen ook bij mij erg hard aan, het was soms alsof ik aan het waken was..... Afschuwelijk om mijn schat in zo'n toestand te zien. Woensdag begon het iets beter te gaan, maar toen had hij ook al sinds maandag een antibioticakuur (hij had maandag een beetje koorts). Alles is op de kweek gezet, maar er is niets uitgekomen. Het bloed was niet goed en vooral de bloedplaatjes waren tekort. Het bloed stolde niet echt als Gene bv. een bloedneus had. Daarom heeft hij nog eens 2 zakken bloed gekregen woensdagavond. Helaas was dit niet het bloed van dezelfde persoon als de laatste keer, dus het bracht niet zoveel verandering is Gene's toestand als 2 weken geleden. Helaas. Gelukkig voelt hij zich wel weer wat beter, praat ietsje meer en komt hij zo nu en dan zijn bed even uit. De sondevoeding krijgt hij sinds zaterdag alleen 's nachts, zodat hij overdag zelf wat eet. De diëtiste zal morgen bepalen of hij genoeg binnen krijgt en hopelijk zo of mijn kerel weer naar huis mag komen. Hier staat al een bed in de kamer klaar (volledig getest en goedgekeurd door Sil en Jutte), dan kunnen we hem lekker verwennen en is de bank 's avonds weer van mij
. Door de chemo's zijn de aders erg aangetast en is het prikken een ellende. Op beide armen heeft Gene inmiddels heel wat blauwe plekken en korstjes. Hij lijkt wel een speldenkussen. Ik hoop dat het niet zo'n ellende wordt volgende week als hij voor de 3e chemo moet. Want die is natuurlijk uitgesteld. Morgen zou deze moeten beginnen, maar het bloed en Gene zijn nog niet goed genoeg op sterkte. Vrijdag moeten we de boel weer laten onderzoeken en krijgen we te horen of hij maandag weer opgenomen mag worden.
Nog even zonder man, maar ik moet bekennen dat het ook wel even lekker is geweest. De afgelopen week heb ik heerlijk alleen, of liever samen, met de kinderen doorgebracht en ook zelf een stukje rust gevonden (en zelfs weer een paar uurtjes gewerkt). Jutte doet het goed, oorontsteking voorbij maar ze hoest weer veel en naar. Het virus wil maar niet weggaan. Sil heeft wel wat meer moeite met de hele situatie, maar doet het verder goed. Dan maar wat meer knuffelen en bij mamma in bed slapen...... En het beste nieuws van de afgelopen week heb ik jullie nog niet verteld. Afgelopen maandag is de vierde telg van mijn zus geboren. Het was een grote verrassing, want na 3 meiden hebben ze een zoon gekregen. En we hebben Teun al even een flitsbezoekje gebracht. Wat een lekker ventje. En wat is onze Jutte toch een reus vergeleken met hem! Heerlijk! We zijn blij en gelukkig met ons kleine neefje.
Wat is het toch mooi dat het leven van iedereen om ons heen gewoon doorgaat en dat er ook nog zoveel moois is om van te genieten en te koesteren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten