Soms zou je willen dat gisteren nooit voorbij ging,
Omdat vandaag alles zo anders is. Lieve klasgenootjes, juffen, meesters, pappa’s en mamma’s,
Het leven staat voor ons opnieuw volledig op z’n kop, nu anders. Bijna 2 jaar lang heeft een ernstige ziekte ons leven geregeerd. Sinds eind april wisten we dat we naar een afscheid toe moesten leven. Maar als het echt zover is, is het toch heel definitief en hard. Eugène, onze pappa, heeft zijn strijd gestreden en heeft zijn rust mogen vinden. En wij hebben ons best gedaan hem te steunen en met hem mee gestreden. Veel mooie herinneringen resten ons.
Het viel en valt niet altijd mee, maar gelukkig hebben we heel veel lieve, bijzonder (en bijzonder lieve!) mensen om ons heen, vooral de kinderen. Het voelt goed voor ons zoveel warmte om ons heen.
Lieve klasgenootjes van Sil: ontzettend bedankt voor de mooie bloemen, die staan heel mooi op Sil’s kamer en ook heel erg bedankt voor het boek met die mooie tekeningen. Jullie zijn wel heel lief en speciaal voor Sil. Dankjewel!!
Ook willen we iedereen bedanken die aan ons gedacht heeft en ons gesteund hebben welke vorm dan ook.
Bedankt voor alle lieve kaartjes, tekeningen, berichten, bezoekjes, lieve woorden, warme blikken en stevige omhelzingen. Ook willen we de juffen, meester, ouders en kinderen ontzettend bedanken die op de dag van het definitieve afscheid in de kerk en/of crematorium waren. Het heeft ons echt veel kracht gegeven. Het doet ons zo goed te weten, te voelen, dat er zoveel mensen met ons meeleven. De moeilijkste tijd(en) komt nog, het gemis begint nog maar net. Maar we weten dat we niet alleen zijn.
Nogmaals ontzettend bedankt voor alles wat eigenlijk niets of heel normaal is/lijkt. Het betekent voor ons heel veel. En ondanks alles willen we iedereen ook fijne feestdagen wensen en een mooi, gezond en liefdevol 2011!
Heel veel lieve groeten,
Sil Jutte en Elles Heijnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten