De afgelopen weken heeft Eugène een aantal (vervelende) onderzoeken moeten doorstaan en dat is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Vooral de inwendige echo was erg vervelend, hij kon toen slecht eten en is 5 kilo afgevallen. We hebben een aantal gesprekken gehad met doktoren en het leek allemaal best redelijk voor iemand die kanker heeft. Maar gisteren en eergisteren is het tij iets gekeerd. Nadat we woensdag te horen hebben gekregen dat de kankercellen in de tumor afwijkend zijn (dat was te verwachten, wij hebben altijd alles anders dan anderen.....), werd ons donderdag tussen neus en lippen door verteld dat Eugène een zeer agressieve vorm van kanker heeft in zijn slokdarm die zeer snel groeit. Deze vorm van kanker komt normaal alleen in de longen voor en maar heel zelden daarbuiten. Goed, dat hebben wij weer. De arts wilde ons nog een prognose geven, maar dat willen we niet hebben. Want niemand is gelijk, net als de kankercellen. En we willen ons niet stuk bijten in iets dat niet zo meteen niet waar blijkt te zijn. Het schijnt dat deze kanker goed reageert op chemo en bestraling, die behandelingen worden dan ook z.s.m. gestart. En na de behandelingen zal alles nogmaals geëvalueerd worden en bekeken worden of een operatie nodig, mogelijk en vooral zinvol is. Wij gaan dus nog steeds voor een genezing, hoe dan ook. Het wordt knokken, maar we hebben net zoveel kans als ieder ander. Dat de kanker terug kan komen.... Tja, dat risico is er altijd!
Vrijdagmorgen is Eugène opgenomen. Er zou worden gestart met de eerste chemo kuur (4 x 5 dagen, 5 dagen kuur dan 16 dagen "vrij" start nieuwe kuur etc.) en ondertussen zou hij nog even 3 zakken bloed toegediend krijgen. Gelukkig hebben ze kunnen overleggen dat hij eerst de bloedtransfusie krijgt en pas zaterdag wordt gestart met de 5 daagse chemo. Een hele zware kuur is ons gezegd, zo niet de zwaarste, maar we zullen het allemaal afwachten. Betekent wel dat ik mijn kachel nog een nachtje extra moet missen in het grote bed..... en dat met deze temperaturen. Ik hoop dat hij niet echt ziek wordt van de chemo en dat ik hem donderdagochtend weer fijn in de auto naar huis mag zetten.
De verpleegkundigen en artsen zijn allemaal erg aardig en meelevend, dat maakt het ook wel iets draaglijker. En we zijn blij dat er (eindelijk) iets gebeurd. Maandag de 19e staat een intake gesprek gepland bij de bestralingskliniek. Dus alles gaat nu redelijk vlot.
Vrijdag is gezegd dat ik de mobiel en laptop mee mag meenemen. Om te zorgen dat Eugène toch nog wat contact met de buitenwereld kan houden (hij ligt op een riante kamer op de 9e verdieping met uitzicht over een winters Heerlen en autobaan, en zicht op onze woning....), heb ik hem zijn GSM gebracht. Maar de CAD-CO laptop laat ik toch fijn onder de trap staan. Er is een (trage) desktop aanwezig op de afdeling, met internet, voor publiek gebruik. Misschien dat er nog wat gemaild wordt of is na donderdag de desktop wat sneller.......
Voor een ieder die de behoefte heeft Eugène een hart onder de riem te steken en een kaartje wil sturen (bloemen en planten zijn verboden!):
E.J.T. Heijnen
Afdeling 9, kamer 57
Atrium Heerlen
Henri Dunantstraat 5
6419 PC Heerlen
Ik hoop dat we binnenkort kunnen melden dat de behandelingen aanslaan en dat er weer wat meer licht aan het andere eind van de tunnel schijnt. Tot die tijd houden we onze neus in de wind, kop hoog en rug recht. We gaan ervoor! We doen ons best om positief te blijven, vooral voor onze kleine prins en prinses. Het zal voor Eugène knokken worden en vooral erg veel afzien. En ook voor Sil en mij (Jutte krijgt het gelukkig allemaal niet zo mee, en zij heeft ook haar eigen griep en vastzittend slijm als uitdaging) zal het echt niet makkelijk worden. En we weten nu al; een man met kuren is nooit grappig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten