Vorige week donderdag moest Eugène weer een CT-scan, hier hebben we afgelopen vrijdag de uitslag van gekregen. We hadden ons al voorbereid op het onvermijdelijke: stoppen met de behandeling.
Vrijdagochtend was het dan zover, met toch een beetje kriebels in de benen gingen we naar het ziekenhuis. We hadden een vroege afspraak, maar desondanks moesten we toch nog 35 minuten wachten voor we naar binnen konden. Lange minuten, maar niet zo lang als 21 maanden en 2 weken geleden. Toen wisten we niet goed wat we te horen kregen en moesten we voor ons gevoel heeeeel lang wachten. Nu denken we het te weten.
De oncoloog bekijkt Eugène direct al goed. Ja, ook ik weet dat hij erg afgevallen is en hij is erg zwak geworden. Vandaar dat ik hem naar binnen duw in de rolstoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten