Woensdag 10 december 2008 11.07 uur
Zo zit je met een strontverkouden dochter op de bank, wachtend tot Eugène terug komt van z’n gastroscopisch onderzoek. En het volgende moment zit je man naast je, die doodziek blijkt te zijn. Een tumor in de slokdarm, hoogstwaarschijnlijk kwaadaardig………….. Was je grootste zorg nog dat je dochter van op-1-dag-na-3 maanden oud niet uitdroogt. Nu is de grootste zorg dat je man je niet ontglipt.
Angst, verdriet, boosheid, liefde, hoop, vrees en heel vaak niets………. Welkom in de emotionele achtbaan. Dacht je dat je het moeilijk had met je zwangerschapshormonen de afgelopen maanden? Nou, dat is peanuts. Dit is het werk! Doe je best om rustig en redelijk te blijven. Vooral tegenover je kleine meissie en je heerlijk uitdagende mannetje van ruim 3 ½ jaar. Zij hebben dit toch niet verdiend?! Stomme rotziekte, je hoort niet bij ons te zijn. Maar ja, het is naïef te denken dat het altijd aan ons huis voorbij zou gaan. En laten we eerlijk zijn, met de kilometers die Eugène maakt is het risico dat hij het verkeer niet zou overleven vele malen groter……. Ook die angst had ik dagelijks……….. We moeten het feit accepteren en hard, heel hard vechten.
Maar goed, 2 dagen later zit je naast je totaal niet ziek uitziende man bij de internist om het voorlopige vonnis te horen welke stappen we direct moeten volgen: Eugène heeft een tumor onderaan de slokdarm zitten die door is gegroeid tot in het begin van zijn maag. We moeten onderzoeken ondergaan om te zien of er geen (verre) uitzaaiingen zijn, zodat we toch nog de hoopvolle mogelijkheid tot operatie kunnen hebben. En ja, volgens de statistieken is mijn kerel veel te jong om slokdarmkanker te hebben. Maar daar hebben we niets aan. We kunnen TNT niet vragen dit pakketje terug te halen, omdat het verkeerd bezorgd is.
We hebben een verpleegkundige toegewezen gekregen die ons begeleidt en de onderzoeken allemaal heeft geregeld voor ons. Ze zorgt dat we overal snel tussenkomen en niet te lang hoeven te wachten. Daarnaast heeft ze een diëtiste geregeld die bij ons aan huis zal komen en een boekje meegegeven om het een beetje aan Sil uit te leggen. Want dat is toch mijn grootste zorg, dat kleine kereltje. Ons meisje krijgt er niet veel van mee en groeit er wel overheen. Maar mijn kleine mannetje, die krijgt er zoveel van mee. En hij heeft al zo’n grote achtbaan doorstaan na de geboorte van zusje die nu ook nog meer aandacht vraagt. En nu lopen pap en mam een beetje vreemd door het huis en huilen zo nu en dan. Hoe pakken we dat aan.
We hebben een redelijk drukbezette agenda gekregen: maandag moet Eugène om 16.00 uur een echo van zijn hals laten maken, dinsdagochtend om 07.30 uur ondergaat hij een pet scan. De uitslag van deze onderzoeken krijgen we vrijdagmiddag. Als deze uitslagen positief zijn (d.w.z. geen uitzaaiingen die te ver van de tumor verwijderd zijn) en de uitslag van de kweek zegt dat het kwaadaardig is hebben we een redelijk grote kans dat ze Eugène kunnen opereren. Dan mogen we vrijdagmiddag ook nog naar de maag-lever-darm-specialist om voor te bereiden op de inwendige echo die dan de maandag daarna zal plaatsvinden. Mochten de onderzoeken niet positief zijn krijgen we een minder positief verhaal. ………….. .
Daar moeten we maar even niet te veel over nadenken. Het heeft me al te veel te denken gezet dat de verpleegkundige meldde dat wanneer Eugène “gewoon”een darm kanker had ze durfde te zeggen dat de kans op genezing erg groot is, maar nu kon ze daar niets over zeggen. Dit schijnt een erg zware vorm van kanker te zijn.
Maar goed, we kunnen niet achteruit, we moeten vooruit. En dat gaan we doen. Ik ga zorgen dat Eugène zo sterk mogelijk de strijd aan kan gaan. We geven ons nog lang niet gewonnen. We gaan vechten als leeuwen! Aan mij zal het niet liggen. Ik hoop dat ik de kracht krijg en behoud om mijn man bij te staan.
Over 2 weken weten we precies waar we staan en welk scenario we gaan volgen.
Onze kerst zal dus anders zijn dan andere jaren!
Wij gaan nog meer genieten van en met elkaar dan we al deden. En doen ons best om iedere dag te leven alsof het onze laatste is. Want niets is wat het lijkt en morgen kan alles anders zijn…………..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten