dinsdag 31 januari 2012

Maandag 16 januari 2012

Lieffie, er is zoveel dat ik je nog moet laten zien, dat ik je wil zeggen, dat de kinderen met je willen delen, dat we nog met je willen doen. Maar het kan niet meer. Zo afschuwelijk die lege plek. En toch heb ik het idee dat je altijd dicht bij ons bent. Denk je aan ons morgen? Of verras je me? Ik heb al een boeket gekocht in de kleuren van het trouwboeket. En natuurlijk heb jij nieuwe rozen gekregen van ons. Oh ja, we hebben ook taart en cake gemaakt. Omdat jij ook zo graag snoept. De pijn van het gemis is soms ondraaglijk en steeds sterker, maar ik zal en moet doorgaan. Alleen...... telkens weer alleen...... Wat wou ik graag dat ik de tijd terug kon draaien en die ene cel uit je lichaam halen voor het schade aan kon richten. Als dat toch eens kon. Ik zou het zo doen, echt waar!! Dan zou jij ook nog heerlijk van jouw lieve kindjes kunnen genieten. Dan dacht Jutte niet dat jij een foto bent............

Geen opmerkingen:

Een reactie posten